www.siamhat.com ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับหมวกเราสรรหามาฝาก
แม่มดน้อยหมวกดำ
ณ กลางป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของ " พ่อมดเฟร์ส " ผู้ปกปักรักษาป่าเอซแห่งนี้ด้วยความเที่ยงตรง
เขาอาศัยอยู่กับภรรยาของเขาซึ่งเป็นแม่มดที่มีนามว่า " เอริช " พร้อมกับลูกสาว(ตัวแสบ)ของเขาที่มีชื่อว่า " ดอริซ "
ดอริซเป็นแม่มดน้อยที่มีนิสัยซุกซนมาก(อันที่จริงก็คือแย่มากเลยทีเดียวเชียว) เธอชอบหยอกเย้า(แกล้งคน)ผู้อื่นแทบทุกเวลา
และด้วยเหตุนี้(จึงเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อยากจะเรียกชื่อเธอ)ทุกคนจึงเรียกว่า " แม่มดน้อยตัวแสบ " แต่ต่อมาเธอก็ใส่เสื้อคลุมที่มีหมวกติดมาด้วยซึ่งเป็นสีดำ ทุกคนจึงเรียกเธอว่า " แม่มดน้อยหมวกดำ "
นานวันเข้าแม่มดน้อยหมวกดำก็ยิ่งแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นในการใช้เวทมนต์คาถา(แกล้งคน) เธอมักจะพอใจเป็นอย่างมากเมื่อเธอหยอกเย้า(แกล้งคนด้วยความสะใจ)เป็นอย่างมากเพราะเธอคิดว่ามันทำให้ทุกคนยิ้มได้(บ้านหล่อนนะซิ) แม่มดน้อยหมวกดำเป็นคนที่พูดไม่ค่อยจะไพเราะซักเท่าไรนัก(พูดง่ายๆว่าหยาบคายมาก) วันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องไปทำภารกิจบางอย่างเล็กน้อย (ดูไปก็แล้วกันว่าเจ้าหล่อนจะยอมไหม?)
" เอาละเจ้าหนูน้อย " เธอพูดขณะที่กำลังสาปหนูตัวหนึ่งให้ลอยขึ้นในอากาศ มันร้องครวญครางด้วยความหวาดกลัว(ประมาณว่าคราวนี้จะทำอะไรกับฉันอีกละเนี้ย) " คราวนี้ฉันจะเสกให้นายเป็นอย่างไงดีนะ.....อืม........เอานายไปแขวนไว้ตรงลูกตุ้มของนาฬิกาของฉันก็แล้วกัน
นายอาจสนุกก็ได้นะ" เธอพูด ยิ้มกริ่มๆ เธอดีดนิ้วแล้วก็ชี้ไปที่หนู(ผู้เคราะห์ร้าย)นั้นไปแขวนไว้ตรงลูกตุ้มนาฬิกาโดยทันที
หนูตัวนั้นมีอาการทุรนทุรายเป็นอย่างมาก(ทรมานนั้นแหละ) " ดอริซเลิกแกล้งหนูนั้นได้แล้วลูก มาหาแม่หน่อยซิ " แม่ของเธอตะโกนเรียกลูกสาว(คนดีของเธอ) " เดี๋ยวซิแม่.....ข้ากำลังเล่นกับหนูตัวนี้อยู่ถ้าทางมันกำลังสนุก (สนุกตายละ) " เธอตะโกนตอบกลับแม่ของเธอไปอย่างไร้หางเสียง แม่ของเธอเดินมา " หยุดเล่นได้แล้วดอริซ " ว่าแล้วแม่ของเธอก็ดีดนิ้วแล้วจึงชี้ไปที่หนูตัวนั้น ทันใดนั้นมันก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา มันส่งเสียงจี๊ดๆ(ประมาณว่า ชาติหน้าฉันใดอย่าให้ได้เจอะได้เจอกับเด็กหน้ากลัวแบบนี้เลย)แล้วก็วิ่งหนีไปเลย
"ว้า......แม่เนี้ยชอบกวนใจข้าจัง.....คราวนี้อะไรอีกละ?" เธอถาม(พลางแคะขี้มูกไป) " เอายานี้ไปให้ยายของลูกหน่อยซิ "
แม่ของเธอพูดพลางถอนหายใจแล้วจึงหยิบขวดอะไรบางอย่างออกมา มันเป็นขวดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือเลยทีเดียว
" แล้วทำไมข้าจะต้องไปด้วยเล่า? ส่งพัสดุไปก็ได้นี่ (งงจริงๆแฮะ) " " ไปเถอะนา.......ดอริซไม่อย่างนั้น..... "
" ไม่อย่างนั้นจะทำไมกันเล่า? " เธอพูดด้วยความรำคาญพลางเท้าสะเอวไป(กระแดะจริง.......) " อย่างนั้นก็จะเป็นอย่างนี้ไง......"
ว๊าป !!!!!!..............
"อะไรกันเนี้ย? ถ้าย้ายตัวเรามาได้ไกลขนาดนี้ทำไมไม่ย้ายเจ้าขวดบ้าๆนี้ไปด้วยละ?.....เฮอ.......สรุปว่าข้าต้องเดินทางเป็นโยชน์เพื่อเดินทางไปที่บ้านยายแกนั้นเนี้ยนะ(ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้......) " เธอบ่นไปพลางเดินทางไปเรื่อยพลางร้องเพลงของวง " Linkinpark " ไป
ในขณะเดียวกันซึ่งไม่ห่างไปจากที่นี่มากนัก มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังหิวโซเป็นอย่างมาก " ถ้ามีเด็กผ่านมาแถวนี้ซักคนก็คงดีซิฟะ "
มันพูด เดินไปเดินมาแล้วก็ดันไปได้ยินเสียงเพลงอันหนวกหูเข้าอย่างจัง " โอ๊ยไม่มีอะไรจะทำรึไงกันฟะ ร้องเพลงบ้าอะไรก็ไม่รู้หนวกหู
ฉะมัดเลยแฮะ ไหนดูซิว่าหน้าไหนมันมาร้องเพลงบ้าๆแบบนี้ฟะ " มันชะเง้อหน้าของมันไปดู " โอ๊วอะไรจะโชคดีปานนี้.....(โชคร้ายนะสิไม่ว่า)" เป็นแม่มดน้อยหมวกดำนั้นเอง
เธอเองตอนนี้ก็กำลังมองหา(เหยื่อ)คนที่จะมาให้เธอแกล้งเล่น "ว่าไงจ๊ะหนูน้อยจะไปที่ไหนรึ?" เจ้าหมาป่าเดินเข้าไปถาม(ตามบทต้นฉบับ) " ไปที่ไหนมันก็เรื่องของข้านี่ เจ้าไม่เกี่ยว......อย่ายุ่งเรื่องของฉันให้มากนักเลยนา......" เธอพูดยิ้มกริ่มๆ มีแผนอยู่ในใจ
" โธ่เจ้าหนูน้อยพูดจาไม่ดีเลยนา......" มันพูดน้ำลายเริ่มไหล อยากที่จะกินเจ้าหล่อนเต็มที " เ สื อ ก ไม่เข้าเรื่อง" เธอพูดพลางเชิดหน้า
" จะตายอยู่แล้วยังจะมาพูดมากอีกเพราะฉะนั้นตายซะเถอะ " มันพูดพร้อมกับพยายามจะตะครุบเธอ แต่ก็นั้นแหละคงจะเป็นผลมาจากการที่เธอดูหนังเรื่อง เดอะเเมทริกมากเกินไป เธอหลบการโจมตีของเจ้าหมาป่านั้นเพียงแค่วิเดียวเท่านั้น เจ้าหมาป่าล้มคะมำทันที
ปั้ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.............
มันล้มลงไปด้วยความเจ็บปวดจนชา "โอ๊ย.........." มันร้อง แม่มดน้อยหมวกดำเดินเข้ามาพลางแสยะยิ้ม " เอาล่ะจะสั่งเสียอะไรก่อนที่นายจะไปโผล่อยู่ที่อื่น ฮึ........" เธอถามพลางตั้งมือพร้อมที่จะร่ายคาถาได้ทุกเมื่อ " เจ้าเป็นใครกันแน่?......." มันถามอย่างลุกลี้ลุกลน
" ข้านะเหรอคือใคร?...........เป็นคำถามที่ดีนะ ข้าชื่อดอริซ แม่มดน้อยหมวกดำ บุตรีของท่านพ่อมดเฟร์ส ยังไงกันเล่า........"
ว่าแล้วเธอก็ดีดนิ้วแล้วก็ชี้ไปที่เจ้าหมาป่าผู้เคราะห์ร้ายนั้นแล้วมันก็ลอยขึ้นฟ้าราวกับจรวดและหายไปเลย
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชื่อเสียงของหนูน้อยหมวกดำก็ดังกระช่อนไปทั่ว จึงมีคนหลายคนพยายามที่จะแย่งชิงตำแหน่งไปจากเธออยู่ ทุกวี่ทุกวัน
แล้วคุณละ? กล้าไปต่อกรกับเธอไหม?
ที่มา : http://writer.dek-d.com/
เขาอาศัยอยู่กับภรรยาของเขาซึ่งเป็นแม่มดที่มีนามว่า " เอริช " พร้อมกับลูกสาว(ตัวแสบ)ของเขาที่มีชื่อว่า " ดอริซ "
ดอริซเป็นแม่มดน้อยที่มีนิสัยซุกซนมาก(อันที่จริงก็คือแย่มากเลยทีเดียวเชียว) เธอชอบหยอกเย้า(แกล้งคน)ผู้อื่นแทบทุกเวลา
และด้วยเหตุนี้(จึงเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อยากจะเรียกชื่อเธอ)ทุกคนจึงเรียกว่า " แม่มดน้อยตัวแสบ " แต่ต่อมาเธอก็ใส่เสื้อคลุมที่มีหมวกติดมาด้วยซึ่งเป็นสีดำ ทุกคนจึงเรียกเธอว่า " แม่มดน้อยหมวกดำ "
นานวันเข้าแม่มดน้อยหมวกดำก็ยิ่งแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นในการใช้เวทมนต์คาถา(แกล้งคน) เธอมักจะพอใจเป็นอย่างมากเมื่อเธอหยอกเย้า(แกล้งคนด้วยความสะใจ)เป็นอย่างมากเพราะเธอคิดว่ามันทำให้ทุกคนยิ้มได้(บ้านหล่อนนะซิ) แม่มดน้อยหมวกดำเป็นคนที่พูดไม่ค่อยจะไพเราะซักเท่าไรนัก(พูดง่ายๆว่าหยาบคายมาก) วันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องไปทำภารกิจบางอย่างเล็กน้อย (ดูไปก็แล้วกันว่าเจ้าหล่อนจะยอมไหม?)
" เอาละเจ้าหนูน้อย " เธอพูดขณะที่กำลังสาปหนูตัวหนึ่งให้ลอยขึ้นในอากาศ มันร้องครวญครางด้วยความหวาดกลัว(ประมาณว่าคราวนี้จะทำอะไรกับฉันอีกละเนี้ย) " คราวนี้ฉันจะเสกให้นายเป็นอย่างไงดีนะ.....อืม........เอานายไปแขวนไว้ตรงลูกตุ้มของนาฬิกาของฉันก็แล้วกัน
นายอาจสนุกก็ได้นะ" เธอพูด ยิ้มกริ่มๆ เธอดีดนิ้วแล้วก็ชี้ไปที่หนู(ผู้เคราะห์ร้าย)นั้นไปแขวนไว้ตรงลูกตุ้มนาฬิกาโดยทันที
หนูตัวนั้นมีอาการทุรนทุรายเป็นอย่างมาก(ทรมานนั้นแหละ) " ดอริซเลิกแกล้งหนูนั้นได้แล้วลูก มาหาแม่หน่อยซิ " แม่ของเธอตะโกนเรียกลูกสาว(คนดีของเธอ) " เดี๋ยวซิแม่.....ข้ากำลังเล่นกับหนูตัวนี้อยู่ถ้าทางมันกำลังสนุก (สนุกตายละ) " เธอตะโกนตอบกลับแม่ของเธอไปอย่างไร้หางเสียง แม่ของเธอเดินมา " หยุดเล่นได้แล้วดอริซ " ว่าแล้วแม่ของเธอก็ดีดนิ้วแล้วจึงชี้ไปที่หนูตัวนั้น ทันใดนั้นมันก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา มันส่งเสียงจี๊ดๆ(ประมาณว่า ชาติหน้าฉันใดอย่าให้ได้เจอะได้เจอกับเด็กหน้ากลัวแบบนี้เลย)แล้วก็วิ่งหนีไปเลย
"ว้า......แม่เนี้ยชอบกวนใจข้าจัง.....คราวนี้อะไรอีกละ?" เธอถาม(พลางแคะขี้มูกไป) " เอายานี้ไปให้ยายของลูกหน่อยซิ "
แม่ของเธอพูดพลางถอนหายใจแล้วจึงหยิบขวดอะไรบางอย่างออกมา มันเป็นขวดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือเลยทีเดียว
" แล้วทำไมข้าจะต้องไปด้วยเล่า? ส่งพัสดุไปก็ได้นี่ (งงจริงๆแฮะ) " " ไปเถอะนา.......ดอริซไม่อย่างนั้น..... "
" ไม่อย่างนั้นจะทำไมกันเล่า? " เธอพูดด้วยความรำคาญพลางเท้าสะเอวไป(กระแดะจริง.......) " อย่างนั้นก็จะเป็นอย่างนี้ไง......"
ว๊าป !!!!!!..............
"อะไรกันเนี้ย? ถ้าย้ายตัวเรามาได้ไกลขนาดนี้ทำไมไม่ย้ายเจ้าขวดบ้าๆนี้ไปด้วยละ?.....เฮอ.......สรุปว่าข้าต้องเดินทางเป็นโยชน์เพื่อเดินทางไปที่บ้านยายแกนั้นเนี้ยนะ(ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้......) " เธอบ่นไปพลางเดินทางไปเรื่อยพลางร้องเพลงของวง " Linkinpark " ไป
ในขณะเดียวกันซึ่งไม่ห่างไปจากที่นี่มากนัก มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังหิวโซเป็นอย่างมาก " ถ้ามีเด็กผ่านมาแถวนี้ซักคนก็คงดีซิฟะ "
มันพูด เดินไปเดินมาแล้วก็ดันไปได้ยินเสียงเพลงอันหนวกหูเข้าอย่างจัง " โอ๊ยไม่มีอะไรจะทำรึไงกันฟะ ร้องเพลงบ้าอะไรก็ไม่รู้หนวกหู
ฉะมัดเลยแฮะ ไหนดูซิว่าหน้าไหนมันมาร้องเพลงบ้าๆแบบนี้ฟะ " มันชะเง้อหน้าของมันไปดู " โอ๊วอะไรจะโชคดีปานนี้.....(โชคร้ายนะสิไม่ว่า)" เป็นแม่มดน้อยหมวกดำนั้นเอง
เธอเองตอนนี้ก็กำลังมองหา(เหยื่อ)คนที่จะมาให้เธอแกล้งเล่น "ว่าไงจ๊ะหนูน้อยจะไปที่ไหนรึ?" เจ้าหมาป่าเดินเข้าไปถาม(ตามบทต้นฉบับ) " ไปที่ไหนมันก็เรื่องของข้านี่ เจ้าไม่เกี่ยว......อย่ายุ่งเรื่องของฉันให้มากนักเลยนา......" เธอพูดยิ้มกริ่มๆ มีแผนอยู่ในใจ
" โธ่เจ้าหนูน้อยพูดจาไม่ดีเลยนา......" มันพูดน้ำลายเริ่มไหล อยากที่จะกินเจ้าหล่อนเต็มที " เ สื อ ก ไม่เข้าเรื่อง" เธอพูดพลางเชิดหน้า
" จะตายอยู่แล้วยังจะมาพูดมากอีกเพราะฉะนั้นตายซะเถอะ " มันพูดพร้อมกับพยายามจะตะครุบเธอ แต่ก็นั้นแหละคงจะเป็นผลมาจากการที่เธอดูหนังเรื่อง เดอะเเมทริกมากเกินไป เธอหลบการโจมตีของเจ้าหมาป่านั้นเพียงแค่วิเดียวเท่านั้น เจ้าหมาป่าล้มคะมำทันที
ปั้ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.............
มันล้มลงไปด้วยความเจ็บปวดจนชา "โอ๊ย.........." มันร้อง แม่มดน้อยหมวกดำเดินเข้ามาพลางแสยะยิ้ม " เอาล่ะจะสั่งเสียอะไรก่อนที่นายจะไปโผล่อยู่ที่อื่น ฮึ........" เธอถามพลางตั้งมือพร้อมที่จะร่ายคาถาได้ทุกเมื่อ " เจ้าเป็นใครกันแน่?......." มันถามอย่างลุกลี้ลุกลน
" ข้านะเหรอคือใคร?...........เป็นคำถามที่ดีนะ ข้าชื่อดอริซ แม่มดน้อยหมวกดำ บุตรีของท่านพ่อมดเฟร์ส ยังไงกันเล่า........"
ว่าแล้วเธอก็ดีดนิ้วแล้วก็ชี้ไปที่เจ้าหมาป่าผู้เคราะห์ร้ายนั้นแล้วมันก็ลอยขึ้นฟ้าราวกับจรวดและหายไปเลย
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชื่อเสียงของหนูน้อยหมวกดำก็ดังกระช่อนไปทั่ว จึงมีคนหลายคนพยายามที่จะแย่งชิงตำแหน่งไปจากเธออยู่ ทุกวี่ทุกวัน
แล้วคุณละ? กล้าไปต่อกรกับเธอไหม?
ที่มา : http://writer.dek-d.com/
ถ้าชอบหมวกสานก็ www.siamhat.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น